جوش زیرپوستی در ناحیه تناسلی

جوش زیرپوستی در ناحیه تناسلی

بسیاری از زنان و مردان از بروز جوش زیرپوستی در ناحیه تناسلی یا نواحی اطراف آن شکایت دارن. این مشکل بسیار شایع بوده و معمولا باعث اضطراب و نگرانی های زیادی در بیماران بخصوص خانم‌ها میشه. جوش زیرپوستی در ناحیه تناسلی در واقع یک بیماری واگیر از راه تماس ج ن س ی نیست و بیشتر به علت التهاب یا عفونت فولیکول های موی ناحیه تناسلی و انسداد مجاری غدد سباسه و غدد عرق در ناحیه تناسلی هست.

جوش زیر پوستی در ناحیه تناسلی و آکنه ژنیتال به خصوص در دوران نوجوانی بسیار شایع هستن و بیشتر در دختران و زنان جوان دیده میشه.

این جوش ها ارتباطی با رابطه ج ن س ی ندارن و حتی در دختران و پسرانی که هرگز رابطه ج ن س ی نداشتن هم دیده میشه و گاهی مواقع ممکنه بسیار شدید باشه و حتی باعث ترشحات چرکی گسترده بشه.

عوامل زمینه ساز آکنه ژنیتال

• عرق کردن: یکی از شایع ترین علت هاست، چون عرق کردن زیاد موجب تحریک بافت زمینه ای و تجمع باکتری ها شده و باعث ایجاد بیماری یا تشدید علائم میشه. توی این افراد استفاده از لباس های زیر نخی به منظور کاهش تعریق توصیه میشه.
• لباس تنگ: پوشیدن لباس های تنگ باعث کاهش تخلیه عرق شده و در نتیجه تجمع مایعات در مجاری غدد عرق، زمینه رو برای رشد و تکثیر باکتری ها و ایجاد جوش زیر پوستی در ناحیه تناسلی ایجاد میکنه.
• موهای زیر پوستی: رشد نامناسب موها و موهای زیر پوستی در ناحیه تناسلی زمینه رو برای ایجاد جوش های چرکی آلت تناسلی و جوش زیر پوستی فراهم میکنه. معمولا با هر بار تراشیدن موهای این ناحیه به دلیل آسیب و خراش های پوستی زمینه برای رشد باکتری ها در بافت آسیب دیده پوست فراهم میشه.
• اختلالات هورمونی: اکثر خانم‌هایی که با اختلالات قاعدگی یا عقب افتادن پریود مواجه هستن، معمولا به دلیل اثرات نامناسب هورمون پروژسترون، گرفتار جوش های چرکی در صورت، کمر و حتی ناحیه تناسلی می‌شن.
• رژیم غذایی: بعضی از مواد غذایی مانند مایونز، تخم مرغ و شکلات ممکنه باعث تشدید این جوش ها بشه.
• واکنش های آلرژیک: یکی دیگه از عوامل ایجاد این جوش ها واکنش های حساسیتی و آلرژی موضعی یا سیستمیک هست. این بیماری ممکنه با هرپس یا تبخال تناسلی، زگیل تناسلی و یا بیماری های مقاربتی شباهت زیادی داشته باشه.

درمان

برای درمان معمولا باید تا حد امکان عامل زمینه ساز شناسایی و کنترل بشه. استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی با صلاحدید پزشک می‌تونه بسیار کمک کننده باشه.